اصطلاح دفع زباله در تاريخ داراي دو مرحله تحول بود. نخستين مرحله در اين تحول در قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم آغاز شد. در مرحله اول با هدف بهبود سلامت عمومي و كاهش سميت آغاز شد تا به كاهش بيماري‌ها در جامعه كمك كند. اين ايده در دهه ۱۸۵۰ در انگليس توسعه يافت. اما مرحله دوم سال‌ها بعد و در اواخر قرن بيستم و اوايل قرن ۲۱، با هدف پاكسازي محيط زيست آغاز شد.
با پيشرفت جوامع و همچنين فناوري، كالاهاي مصرفي همچون خودروها، يخچال‌ها، تلويزيون و البته پلاستيك به ميزان زيادي توليد شد، كه همين امر باعث بهبود شرايط زندگي جوامع بشري شد. البته اين مقدار رشد با خود معايبي نيز همراه داشت. يكي از مهم‌ترين آن‌ها نگراني براي دفع زباله‌هاي گسترده و دفن اين زباله‌ها بود. اولين محل دفن زباله در سال ۱۹۴۸ در جزيره استاتن تاسيس شد. اين اولين و بزرگترين زباله شهري جهان بود كه نام آن را بزرگترين شي دست‌ساز انسان بر روي كره‌زمين ناميدند.
در ساير شهرها نيز وضعيت به همين منوال بود كه برنامه‌اي براي استفاده زباله‌ها نداشتند. در نيويورك مردم شهر زباله‌هاي خود را به دو صورت دفع مي‌كردند؛ اولين روش رها كردن زباله‌ها در درياچه‌ها بود و دومين روش نيز كه بيشتر رايج بود آتش زدن زباله‌ها بودند. در نيمه دوم قرن بيستم بود كه به دليل توليد بخارهاي سمي حاصل از آتش زدن، تصميم به غيرقانوني كردن سوزاندن زباله‌ها گرفته شد.
پس از آن شهرداري‌ها مسئول جمع‌آوري زباله‌ها در قوطي‌هاي فلزي شدند. اين قوطي‌ها در سطح شهر قرار داشتند، توسط مردم براي دفع زباله‌ها جمع آوري مي‌شد. همچنين ماشين‌هاي زباله نيز هر هفته در شهر مي‌چرخيدند و مردم زباله‌ها خود را به اين ماشين‌ها تحويل مي‌دادند. البته مردم زباله‌هاي خود را به صورت مستقيم نيز درون قوطي‌هاي فلزي و كيسه‌هاي كاغذي نيز جمع آوري مي‌كردند. اينگونه روش نيز براي جمع آوري زباله نيز خود داراي مشكل بود. اولين مورد اين بود كه آب زباله‌ها در شهرها جاري مي‌شدند و دومين مورد نيز در مناسب نبودن كيسه‌هاي كاغذي به دليل جذب رطوبت زباله‌ها بود.
مطالب پيشنهادي :
مواد اوليه ظروف يكبار مصرف
بررسي ويژگي‌هاي سلفون
پس از همه اين اتفاق‌ها، در سال ۱۹۵۰ دو مخترع كانادايي به نام‌هاي هري واسليك و لري هانسن براي اولين بار كيسه زباله ها را اختراع كردند. واسليك كيسه زباله را در آشپزخانه خود از پلي اتيلن ضد آب توليد كرد. وي كيسه‌ها را از طريق فرايند شيميايي و با اكسترون توليد كرد.
اولين كيسه‌هاي زباله توليد شده مانند كيسه‌هاي امروزي به رنگ سياه نبوده و در رنگ سبز توليد شد. اين كيسه‌ها براي مصارف خانگي توليد نشده بود و صرفاً براي مصارف تجاري توليد شده بود. اولين مشتري‌هاي اين كيسه‌هاي زباله بيمارستان‌ها بودند كه به منظور جلوگيري از شيوع بيماري و به خصوص شيوع فلج اطفال از اين كيسه‌ها براي دفع زباله‌ها استفاده مي‌كردند. پس از آن شركت يونيون كاربيد در سال ۱۹۶۰ اولين كيسه‌هاي زباله با نام گلاد را توليد كردند. به مرور زمان كيسه‌هاي زباله بدون بند نيز در سال ۱۹۸۴ توليد شدند.
البته شايان ذكر است كه كيسه‌هاي توليدي در طي اين سال‌ها با محيط زيست سازگار نبودند. با اين حال در سال ۱۹۷۱ يك شيميدان دانشگاه تورنتو به نام جيمز گيلت، يك ماده خاص به كيسه‌هاي زباله اضافه كرد، كه كيسه‌هاي زباله توليد شده توسط وي زماني كه در معرض آفتاب قرار مي‌گرفتند تجزيه مي‌شدند. اين فرايند در سال‌هاي بعد از اين ادامه يافت و مخترعان توانستند كيسه‌هاي زباله سازگار با محيط زيست را توليد كنند. كانادا يكي از برجسته‌ترين كشورها در زمينه توليد كيسه‌ها زباله بوده كه در تاريخ نقش بسيار زيادي در توليد كيسه‌هاي زباله داشته است.
كيسه‌هاي زباله زندگي امروز ما را تغيير دادند و به زندگي شهري ما كمك بسياري كردند. اگر كيسه‌هاي زباله امروزي وجود نداشتند، احتمالاً ادامه حيات براي بسياري از ما غير قابل تحمل مي‌شد. امروزه با تلاش‌هاي بسيار زيادي كه صورت گرفته است، كيسه‌هاي زباله متنوعي روانه بازار شده است كه مي‌توان از اين كيسه‌ها براي جمع‌آوري زباله‌هاي خود استفاده كرده و در حفظ محيط زيست خود نقش داشت.
منبع : www.airiplast.ir